Hallo Happy Minders, de wekelijkse column van Betty is er weer!
Deze week is het thema gezien willen worden. Nou, dat is mijn thema hoor! Ik hou ervan. Graag de aandacht en wel de volledige, zonder afleiding en in volle adoratie. Dat is de beste aandacht. Als ik het idee heb dat ik maar half gezien word, dan ga ik graag invullen waarom iemand niet alle aandacht voor mij heeft. Zijn we niet interessant genoeg of zo? Hebben we niet genoeg te bieden? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb graag het hele podium en als iemand denkt dat ik het wil delen, echt niet!
Afgelopen week waren we bij een evenement waarbij een aantal zichzelf belangrijk achtende hulpverleners samen kwamen. De sociale netwerkborrel. De gelegenheid om gezien te worden. Zo als altijd een voorstelrondje en ja hoor… net toen wij onszelf voor stelden, dendert een mij al bekende hulpverlener dwars door mijn verhaal heen, dat ze me niet kon horen. Mijn irritatiefactor was geraakt. De mevrouw in kwestie was mij al eens eerder opgevallen door haar manier van zichzelf neerzetten. Ze dendert namelijk door het verhaal van iedereen heen. Nou heb ik geleerd dat de dingetjes waar je je aan ergert bij een ander, ook iets zeggen over jezelf. Die vind ik wel lastig te slikken hoor! Hoezo dan? Ik doe toch niet hetzelfde??
Ernestine legde mij uit dat het niet om hetzelfde doen gaat, maar om dezelfde reden hebben om iets te doen. De irritante mevrouw wil graag gehoord worden en laat dat nu net ook mijn kopje thee zijn. Het feit dat ze dwars door mijn verhaal heen tettert deed mij mijn nageltjes in mijn handpalmpjes zetten. Met een voor mij overmatig luide stem schreeuwde ik bijna mijn naam en de organisatie richting de mevrouw. Even later werd mij duidelijk dat ze het niet alleen bij mij doet (dus het was niet persoonlijk) maar bij iedereen.
Het is dus een veel voorkomend kwaaltje bij ego-wezens, het gezien willen worden. Iedereen heeft zo zijn eigen manier om het podium te krijgen. Ikzelf vind dat ik dat reuze charmant doe. Ik ben nogal grappig en zo krijg ik vaak heel veel aandacht. Waarom ik dat zo fijn vind? Nou, als ik aandacht krijg, dan vertaal ik dat in waardering. Als mensen mij leuk vinden, dan groeit mijn zelfvertrouwen en zo heb ik het idee dat ik ok ben. Ik gebruik dus heel handig de mensheid om mezelf goed te keuren. Briljant he?
Jammer genoeg werkt de mensheid niet altijd mee en hebben anderen ook egootjes met behoeften. Zo zorgt de mevrouw van de borrel ervoor dat ik niet mijn volledige momenten van mezelf neerzetten kon pakken. Dan gaat bij mij de twijfel aan. Of ik het wel goed genoeg vertelde, of ik wel goed gekleed was… mijn onzekerheid werd aangezet. Ik haalde niet de gebruikelijke dosis waardering op en tja, dan ben ik beledigd.
Er hangt een briefje aan mijn kamerdeur sinds die bewuste dag. Weer een stille hint nadat Ernestine zich over het voorval heeft gebogen…
Dus als ik mezelf leuk genoeg acht, hoef ik niet zo hard mijn best te doen om gezien te worden… Hm…
Ik moet nog veel leren over omgaan met andermans ego…
Nou ik ben blij dat ik even de volle aandacht heb in mijn wekelijkse column en ga alvast nadenken over het thema van volgende week.
Liefs,
Betty
